دعوای مالکیت در قانون آیین دادرسی مدنی

توضیحی کوتاه:

این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.

دعوا در صورتی دعوای مالکیت شمرده می شود که موضوع حقِّ منشاء آن، مالکیت خواهان، یعنی رابطه ای باشد که بین شخص و چیز مادی به وجود آمده و قانون آن را محترم شمرده و به شخص توانایی دائمی و انحصاری و مطلقِ انتفاعات ممکنه از آن را می دهد. بنابراین در دعوای مالکیت، خواهان همواره بر اساس وجود چنین رابطه ای خود را محق می داند و مسلّما به دلایلی استناد می نماید که بتواند چنین رابطه ای (مالکیت) را اثبات نماید. حق انتفاع و ارتفاق، از مشتقّات و توابع مالکیت است، اما به طور مستقل نیز ممکن است برای شخصی به جز مالک عین در ملک دیگری نیز برقرار شود.

البته چنانچه شخصی مدعی داشتن حق انتفاع یا ارتفاق در ملک دیگری باشد و شناسایی و احقاق چنین حقوقی در ماهیت و اصل آن مورد نظر وی باشد، دعوای مطروحه در این خصوص دعوای مالکیت و نه دعوای تصرف شمرده می شود.   دکتر شمس/ جلد نخست/ شماره ۶۰۳ و ۶۰۴

رزرو وقت مشاوره ۰۹۳۰۵۵۱۳۱۴۷