توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۱
اصطلاحات مذكور در اين آيين نامه به معاني زير مي باشد:
الف) بيم خطر: هرگونه احتمال خطر در مورد شاهد يا مطلع به طوري که در صورت عملي شدن آن، موجب بروز صدمه يا ضرر حداقل يک مورد از موارد مذکور در بندهاي (ب) تا (ت) اين ماده به شاهد يا مطلع يا اعضاء خانواده آنها گردد؛ به نحوي که احتمال خطر با توجه به مواردي مانند نوع خطر، موضوع خطر و شخصيت شاهد و مطلع و ايجاد کننده خطر به طور متعارف، قوي باشد.
ب) خطر جاني: هرگونه خطر وارد شدن صدمه به تماميت جسماني
پ) خطر حيثيتي: هرگونه خطر وارد شدن صدمه به تماميت معنوي، اعم از آبرو يا اعتبار
ت) ضرر مالي: هرگونه صدمه به اموال يا حقوق مالي
ث ) خانواده: اقرباي نسبي و سببي تا درجه دوم از طبقه دوم
ج) تدابير: اقدامات مذکور در فصل دوم تا ششم اين آيين نامه
چ) قانون: قانون آيين دادرسي کيفري مصوب ۴/۱۲/۱۳۹۲ با اصلاحات و الحاقات بعدي
تبصره ۱ ـ در تمامي موارد مذکور در بندهاي ب تا ت، صدمه و ضرر حسب مورد اعم است از اينکه قابل جبران يا غيرقابل جبران، موقت يا دائم، قابل درمان يا غيرقابل درمان باشد.
تبصره ۲ ـ مقام قضايي در تعيين تدابير بايد به شرايط طرفين دعوي، شاهد، مطلع و ساير موارد از جمله ميزان خطر، محل استماع شهادت، شرايط سني و مزاجي شاهد يا مطلع توجه نمايد.