ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی کیفری

توضیحات ماده  ۱۳۹ قانون آئین دادرسی کیفری

1. تزاحم  اصطلاحی «اصولی» است که در مبحث «تعارض ادله» در خصوص آن بحث می شود و به حالتی گفته می شود که اجرای دو حکم به صورت همزمان ممکن نباشد. به همین دلیل غالباٌ از اصطلاح «تزاحم حُکمَین» از آن یاد می شود. هرگاه در تزاحم با دو دلیل مواجه باشیم که یکی از دیگری مهمتراست عقل اقتضاء می نماید که باید اهمّ را انجام دهیم (اَلاَهَمُّ فَالاَهَمّ). در مورد این ماده به نظر می رسد تشخیص قاعده (الاهم فالاهم) با مقام قضایی است، یعنی کسی دستور تفتیش و بازرسی را صادر کرده است.