ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

توضیحات : 

۱- در بسیاری از موارد متهم در حوزه قضایی دادسرا یا دادگاهی که تحقیقات مقدماتی در آن انجام می شود، هیچ دوست و آشنایی ندارد و عملا معرفی کفیل برای او غیر ممکن است. دراین موارد چه بسا معرفی وثیقه (که ضمانت اجرای شدیدتری محسوب می شود) برای متهم آسان تر از معرفی کفیل باشد. به همین دلیل قانونگذار شرایطی را فراهم نموده است تا متهم از  بازپرس، تبدیل قرار کفالت به قرار وثیقه را تقاضا نماید و بازپرس هم نمی تواند با  این تقاضا مخالفت نماید.

۲- با  توجه به اینکه معرفی وثیقه به جای معرفی کفیل در واقع در حالت اضطراری انجام شده و این قرار قرار واقعی و متناسب با اتهام متهم نبوده است، لذا در صورتی که متهم بعدها قادر به معرفی کفیل باشد این حق برای او باقی است که با معرفی کفیل خود، درخواست آزادی وثیقه را بنماید. در این حالت نیز بازپرس نمی تواند با تقاضای متهم برای آزادی وثیقه مخالفت نماید.

۳- با وجودی که تبدیل قرار کفالت به وثیقه به درخواست متهم انجام شده است با این حال این تبدیل، به نوعی تشدید تامین به حساب می آید. مطابق بند «ب» ماده ۲۷۰ همین قانون، قرار تشدید تامین توسط متهم قابل اعتراض است. لذا نمی توان حق اعتراض متهم به قرار تشدید تامین را به این بهانه که او خود متقاضی تبدیل قرار بوده است از بین برد. چرا که ممکن است بازپرس ضمن تبدیل قرار کفالت به وثیقه، مبلغ قرار را هم افزایش دهد. بنابراین حق اعتراض متهم به تشدید قرار در حالت باقی است.