ماده ۲۳ (اصلاحی مطابق قانون کاهش مجازات حبس تعزیری)
دادگاه مي‌تواند فردي را كه به حد، قصاص يا مجازات تعزيري محكوم كرده است، با رعايت شرايط مقرر در اين قانون، متناسب با جرم ارتكابي و خصوصيات وي به يك يا چند مجازات از مجازات‌هاي تكميلي بندها و تبصره‌هاي اين ماده محكوم نمايد.
الف- اقامت اجباری در محل معین.
ب- منع از اقامت در محل یا محل‌های معین.
پ- منع از اشتغال به شغل، حرفه یا کار معین.
ت- انفصال از خدمات دولتی و عمومی.
ث- منع از رانندگی با وسایل نقلیه موتوری و یا تصدّی وسایل موتوری.
ج- منع از داشتن دسته چک و یا اِصدار اسناد تجارتی.
چ- منع از حمل سلاح.
ح- منع از خروج اتباع ایران از کشور.
خ- اخراج بیگانگان از کشور.
د- الزام به خدمات عمومی.
ذ- منع از عضویت در احزاب، گروه‌ها و دستجات سیاسی یا اجتماعی.
ر- توقیف وسایل ارتکاب جرم یا رسانه یا مؤسسه دخیل در ارتکاب جرم.
ز- الزام به یادگیری حرفه، شغل یا کار معین.
ژ- الزام به تحصیل.
س- انتشار حکم محکومیت قطعی.
تبصره ۱ـ مدت مجازات تکمیلی بیش از دوسال نیست، مگر در مواردی که قانون به نحو دیگری مقرر نماید.
تبصره ۲ـ چنانچه مجازات تکمیلی و مجازات اصلی از یک نوع باشد، فقط مجازات اصلی مورد حکم قرار می‌گیرد.
تبصره ۳ – آیین نامه راجع به کیفیت اجرای مجازات تکمیلی ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجراء شدن این قانون توسط وزیر دادگستری تهیه می‌شود و به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد.
توضیحات ماده:
– آیین نامه موضوع تبصره ۳ این ماده بنا به پیشنهاد وزیر دادگستری در تاریخ ۱۳۹۳/۱۱/۲۶ به تصویب رئیس قوه قضاییه رسید. (+)
– به کارگیری (ادامه خدمت) کارمند دولت که محکوم‌علیه حکم کیفری است، تحت نظام نیمه‌آزادی یا آزادی تحت نظارت سامانه‌های الکترونیکی، در صورتی که فاقد محرومیت از حقوق اجتماعی موضوع مواد ۲۵ و ۲۶ یا بند «پ» ماده ۲۳ قانون صدرالذکر یا انفصال دائم یا موقت از خدمات عمومی و دولتی (به موجب احکام قطعی کیفری) باشد، فاقد منع قانونی است. (+)
– ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی به شرح ماده ۴ قانون کاهش مجازات حبس تعزیزی مورد بازنگری و اصلاح قرار گرفت. به این صورت که صدر ماده اصلاح شده و تبصره های آن ابقاء شده اند. در صدر ماده درجه بندی مجازات های تعزیری حذف شده است و در حال حاضر می توان با استناد به ماده ۴ کاهش مجازات حبس تعزیری برای تمام جرائم تعزیری با هر درجه ای مجازات تکمیلی تعیین نمود.