توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۸
محکومیت به کیفر، فقط ناشی از ارتکابِ جرم است و جرم که دارای جنبه الهی است، می‌تواند دو حیثیت داشته باشد:
الف- حیثیت عمومی، از جهت تجاوز به حدود و مقررات الهی یا تعدّی به حقوق جامعه و اخلال در نظم عمومی
ب- حیثیت خصوصی از جهت تعدّی به حقوق شخص یا اشخاص معین
توضیحات ماده ۸ قانون آیین دادرسی کیفری همه جرائم بدون استثناء دارای حیثیت عمومی هستند و اصولا جرم بدون چنین خصوصیتی، جرم به حساب نمی آید. اما پاره ای از جرائم افزون بر حیثیت عمومی دارای حیثیت خصوصی هم هستند. رابطه این دو حیثیت را شاید بتوان عموم و خصوص مطلق دانست. به عنوان مثال کلاهبرداری هر دو حیثیت عمومی و خصوصی را دارد. اما جرمی مانند سبّ النّبی صرفا دارای حیثیت عمومی است.