مجموعه قوانین ◄ قانون مدنی ◄جلد اول – در اموال ◄کتاب دوم – در اسباب تملک ◄قسمت دوم – در عقود و معاملات و الزامات ◄باب سوم – در عقود معینه مختلفه ◄ فصل سیزدهم – در وکالت ◄ مبحث اول – در کلیات وکالت
مبحث اول – در کلیات وکالت
وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می نماید.
تحقق وکالت منوط به قبول وکیل است.
وکالت ایجاباً و قبولاً به هر لفظ یا فعلی که دلالت بر آن کند واقع می شود.
وکالت ممکن است مجانی باشد یا با اجرت.
وکالت ممکن است به طور مطلق و برای تمام امور موکّل باشد یا مقیّد و برای امر یا امور خاصی.
در صورتی که وکالت مطلق باشد فقط مربوط به اداره کردن اموال موکّل خواهد بود.
وکالت باید در امری داده شود که خود موکّل بتواند آن را بجا آورد وکیل هم باید کسی باشد که برای انجام آن امر اهلیّت داشته باشد.
وکیل نمی تواند عملی را که از حدود وکالت او خارج است انجام دهد.
وکیل در محاکمه، وکیل در قبض حق نیست مگر این که قرائن دلالت بر آن نماید و همچنین وکیل در اخذ حق، وکیل در مرافعه نخواهد بود.
وکالت در بیع، وکالت در قبض ثمن نیست مگر این که قرینه قطعی دلالت بر آن کند.
منبع: روزنامه رسمی جمهوری اسلامی
