مجموعه قوانین ◄ قانون مدنی ◄جلد اول – در اموال ◄کتاب دوم – در اسباب تملک ◄قسمت دوم – در عقود و معاملات و الزامات ◄باب سوم – در عقود معینه مختلفه ◄ فصل چهاردهم – در ضمان عقدی ◄ مبحث سوم – در اثر ضمان بین ضامن و مضمون عنه
مبحث سوم – در اثر ضمان بین ضامن و مضمون عنه
ضامن حق رجوع به مضمون عنه ندارد مگر بعد از اداء دین ولی می تواند در صورتی که مضمون‌عنه ملتزم شده باشد که در مدت معینی برائت او را تحصیل نماید و مدت مزبور هم منقضی شده باشد رجوع کند.
اگر ضامن با رضایت مضمون‌له حواله کند به کسی که دین را بدهد و آن شخص قبول نماید مثل آنست که دین را ادا کرده است و حق رجوع به مضمون‌عنه دارد و همچنین است حواله مضمون‌له به عهده ضامن.
اگر ضامن دین را تأدیه کند و مضمون عنه آن را ثانیاً بپردازد ضامن حق رجوع به مضمون‌له نخواهد داشت و باید به مضمون‌عنه مراجعه کند و مضمون‌عنه می تواند از مضمون‌له آن چه را که گرفته است مسترد دارد.
هر گاه مضمون‌له فوت شود و ضامن وارث او باشد حق رجوع به مضمون‌عنه دارد.
اگر ضامن به مضمون‌له کمتر از دین داده باشد زیاده بر آن چه داده نمی‌تواند از مدیون مطالبه کند اگر چه دین را صُلح به کمتر کرده باشد.
اگر ضامن زیادتر از دین به داین بدهد حق رجوع به زیاده ندارد مگر در صورتی که به اذن مضمون‌عنه داده باشد.
هر گاه دین مدت داشته و ضامن قبل از موعد آن را بدهد مادام که دین حالّ نشده است نمی تواند از مدیون مطالبه کند.
در صورتی که دین حالّ باشد هر وقت ضامن اَدا کند می تواند رجوع به مضمون‌عنه نماید هر چند ضَمان مدت داشته و موعد آن نرسیده باشد مگر آن که مضمون‌عنه اِذن به ضَمان مؤجّل داده باشد.
هر گاه مضمون‌عنه دین را ادا کند ضامن بری می شود هر چند ضامن به مضمون‌عنه اِذن در اَدا نداده باشد.
هر گاه مضمون‌له ضامن را از دین اِبراء کند ضامن و مضمون‌عنه هر دو بری می شوند.
هر گاه مضمون‌له ضامن را اِبراء یا دیگری مجاناً دین را بدهد ضامن حق رجوع به مضمون‌عنه ندارد.
ضامنی که به قصد تَبَرُّع ضمانت کرده باشد حق رجوع به مضمون‌عنه ندارد.
منبع: روزنامه رسمی جمهوری اسلامی