خانه دادرسی کیفری ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

توضیحی کوتاه:

این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.

ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

 بازپرس در هنگام صدور قرار نیابت قضایی می‌تواند نوع تأمین را معیّن یا اختیار أخذ تأمین و نوع آن را به نظر بازپرسی که تحقیق از او خواسته شده، واگذار کند. چنانچه بازپرسی که تحقیق از او درخواست شده با توجه به دفاع متهم و ادله ابرازی وی، احراز کند که تأمین خواسته شده نامتناسب است به نظر خود، تأمین متناسبی أخذ می‌کند. همچنین در موردی که تقاضای أخذ تأمین نشده باشد، وی می‌تواند در صورت توجه اتهام با نظر خود تأمین مناسب أخذ کند.

توضیحات ماده  ۱۲۰ قانون آئین دادرسی کیفری

  1. عمده تاکید قانونگذار در ماده فوق بر تناسب بین تامین اخذ شده با اتهام متهم است. بنابراین اصل بر تناسب بین اتهام و تامین کیفری است، چنانچه این موضوع توسط مرجع مُعطی نیابت نادیده گرفته شده باشد، مرجع مجری نیابت، موظف است بر اساس استنباط خود عمل نماید.

 

5/5 - (2 امتیاز)

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید
این سایت توسط reCAPTCHA و گوگل محافظت می‌شود حریم خصوصی و شرایط استفاده از خدمات اعمال.

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.

اطلاعات تماس

  • آدرس دفتر اراک: بلوار شهید جهان پناه، ساختمان آسا، طبقه ۱۱
  • تلفن: ۰۹۳۰۵۵۱۳۱۴۷
  • پست الکترونیک: ahmadbanijamali.lawyer@gmail.com

مکان نما

رفتن به نوار ابزار