توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۱۷۸
متهم مکلف است در موعد مقرر حاضر شود و اگر نتواند باید عذر موجه خود را اعلام کند. جهات زیر عذر موجه محسوب می‌شود:
الف- نرسیدن یا دیر رسیدن احضاریه به گونه ای که مانع از حضور شود.
ب- بیماری متهم و بیماری سخت والدین، همسر یا اولاد وی که مانع از حضور شود.
پ- همسر یا یکی از اقربا تا درجه سوم از طبقه دوم فوت شود.
ت- ابتلاء به حوادث مهم از قبیل بیماری‌های واگیردار و بروز حوادث قهری مانند سیل و زلزله که موجب عدم امکان تردد گردد.
ث- متهم در توقیف یا حبس باشد.
ج – سایر مواردی که عرفاً به تشخیص بازپرس عذر موجه محسوب می‌شود.
تبصره – در سایر موارد، متهم می تواند برای یک بار پیش از موعد تعیین شده، بازپرس را از علت عدم حضور خود مطلع سازد و موافقت وی را أخذ نماید که در این مورد، بازپرس می‌تواند در صورت عدم تأخیر در تحقیقات، تا سه روز مهلت را تمدید کند.
توضیحات :
- با توجه به بند الف که نرسیدن یا دیر رسیدن احضاریه را به عنوان یکی از جهات عذر موجه شناسایی کرده است باید گفت که در حال حاضر و با توجه به این که ابلاغ اوراق و سایر امور قضایی از طریق سامانه ثنای قوه قضائیه انجام می شود، این قسمت از ماده ۱۷۸ و بسیاری از مواد قانون آیین دادرسی مدنی که مربوط به نحوه ابلاغ اوراق قضایی است عملا منسوخ شده اند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در این رابطه می توانید به سایت عدل ایران مراجعه نمایید.
- در بند «ب» نیز بیماری شخص متهم ملاک عذر موجه محسوب می شود. اما اگر بیماری واگیرداری و اپیدمیک مانند ویروس کرونا در شهر شایع باشد، حتی اگر شخص احضار شده هم مبتلا نشود از جهات عذر موجه محسوب می شود.
