توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۱۹۰
برای صحت هر معامله شرایط ذیل، اساسی است:
۱) قصد طرفین و رضای آن‌ها؛
۲) اهلیّت طرفین؛
۳) موضوع معین که مورد معامله باشد؛
۴) مشروعیت جهت معامله.
توضیحات ماده: ۱- قرارداد صحیح: قراردادی است که تمام شرایط مندرج در ماده ۱۹۰ را دارد. ۲- قرارداد باطل: قراردادی که یک (یا چند شرط) مندرج در ماده ۱۹۰ را ندارد و این شرط به قدری مهم است که اگر بعدا هم حادث شود اثری ندارد و عقد باطل را صحیح نمی کند. به عبارتی قرارداد باطل در حکم انسان مرده ای است که دیگر قابلیت احیاء ندارد. ۳- قرارداد غیر نافذ: قراردادی است که یکی از شرایط صحت معاملات را ندارد. اما این شرط اگر بعداً هم ایجاد شود موثر است و عقد را صحیح می کند. عقد یا قرارداد غیر نافذ در مقام تمثیل شبیه به بیماری است که نیاز به کمک ها و فوریت های پزشکی دارد. اگر این کمک ها به موقع عمل کنند بیمار را از خطر مرگ نجات می دهند و الا شخص فوت خواهد کرد و عقد باطل است.
منبع: روزنامه رسمی جمهوری اسلامی
