ماده ۶۹۱ قانون مدنی
ضمان دینی که هنوز سبب آن ایجاد نشده است، باطل است.
توضیحات ماده:
– به محض این که عقد نکاح منعقد شد، شوهر مدیون نفقه نیست. مدیونیت او در قبال نفقه منوط و مشروط به تمکین زوجه است. با این حال در زمان عقد نکاح می توان نفقه زوجه را هم ضمانت کرد؛ چرا که سبب آن (عقد نکاح) ایجاد شده است. این قاعده در مورد جاعل بعد از انعقاد عقد جعاله و پیش از انجام کار هم جاری است. بنابراین می توان از جاعل بابت تعهدش ضمانت کرد. (ماده ۵۶۷ قانون مدنی)
– موضوع ضمان دین است و این دین باید کلی باشد تا به ذمه ضامن منتقل شود. بنابراین عین معین را نمی توان ضمانت کرد. ضمانت از اعیان مضمونه هم در واقع ضمان نیستند و نوعی تعهد به فعل ثالث محسوب می شوند.
–
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
