مجموعه قوانین ◄ قانون مدنی ◄جلد اول – در اموال ◄کتاب دوم – در اسباب تملک ◄قسمت دوم – در عقود و معاملات و الزامات ◄باب سوم – در عقود معینه مختلفه ◄ فصل سیزدهم – در وکالت ◄ مبحث دوم – در تعهدات وکیل
مبحث دوم – در تعهدات وکیل
هر گاه از تقصیر وکیل خسارتی به موکّل متوجه شود که عرفاً وکیل مسبّب آن محسوب می گردد مسئول خواهد بود.
وکیل باید در تصرفات و اقدامات خود مصلحت موکّل را مراعات نماید و از آن چه که موکّل بالصّراحة به او اختیار داده یا بر حسب قرائن و عرف و عادت داخل اختیار او است، تجاوز نکند.
وکیل باید حساب مدت وکالت خود را به موکّل بدهد و آن چه را که به جای او دریافت کرده است به او ردّ کند.
هر گاه برای انجام امر دو یا چند نفر وکیل معین شده باشد هیچ یک از آن ها نمی تواند بدون دیگری یا دیگران دخالت در آن امر بنماید مگر این که هر یک مستقلاً وکالت داشته باشد، در اینصورت هر کدام می تواند به تنهائی آن امر را به جا آورد.
در صورتی که دو نفر به نحو اجتماع وکیل باشند به موت یکی از آن ها وکالت دیگری باطل می شود.
وکالت در هر امر مستلزم وکالت در لوازم و مقدمات آن نیز هست مگر این که تصریح بِه عَدم وکالت باشد.
وکیل در امری نمی تواند برای آن امر به دیگری وکالت دهد مگر این که صریحاً یا به دلالت قرائن وکیل در توکیل باشد.
اگر وکیل که وکالت در توکیل نداشته انجام امری را که در آن وکالت دارد به شخص ثالثی واگذار کند هر یک از وکیل و شخص ثالث در مقابل موکّل نسبت به خساراتی که مسبّب محسوب می شود مسئول خواهد بود.
منبع: روزنامه رسمی جمهوری اسلامی
