ماده 192

توضیحی کوتاه:

این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.

ماده ۱۹۲

در مواردی که برای طرفین یا یکی از آن‌ها تلفظ ممکن نباشد، اشاره که مُبیّن قصد و رضا باشد کافی خواهد بود.

قبلی / بعدی

توضیحات ماده:

  • به نظر می رسد که ماده ۱۹۲ فاقد مفهوم مخالف است. به این معنی که اگر برای طرفین یا یکی از آن ها امکان تلفظ هم وجود داشته باشد، معامله با اشاره منعقد می شود. با این وجود پاره ای از نویسندگان حقوق مدنی از جمله دکتر سید حسن امامی چنین تفسیری را بر نمی تابند و چنین اعتقادی ندارند.
  • برخلاف سخن مشهور، سکوت را نمی توان نشانه رضا دانست مگر این که محفوف به قرینه باشد. یعنی در اوضاع و احوالی قرار گیرد که رضایت از آن استنباط شود. مانند سکوت باکره در مجلس خواستگاری و امثال آن.  ماده ۲۴۹ قانون مدنی نیز سکوت مالک ولو با حضور در مجلس عقد را اجازه به  حساب نمی آورد.

 

منبع: روزنامه رسمی جمهوری اسلامی

۵/۵ - (۱ امتیاز)

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید
این سایت توسط reCAPTCHA و گوگل محافظت می‌شود حریم خصوصی و شرایط استفاده از خدمات اعمال.

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.