ماده ۲۶۵ قانون مدنی

– «ظاهر» در ماده ۲۶۵ به معنای اَماره است.

–  مرحوم استاد کاتوزیان در ذیل این ماده مرقوم فرموده اند:

«در این که آیا دادن چیزی به دیگری اماره وجود دین به اوست و پرداخت کننده باید دلیل برائت ذمه بدهد تا بتواند آن را استرداد کند، یا اصل برائت است و مدعی اشتغال ذمه  باید دلیل بیاورد وگرنه محکوم به رد چیزی است که گرفته است،  اختلاف است و به نظر می رسد که رویه قضائی متمایل بر این است که پرداخت کننده و مدعی استرداد موظف به آوردن دلیل برای اثبات عنوانی است که بازپس گرفتن مال را توجیه کند.

–  ماده ۲۶۵ قانون مدنی حاوی اماره قانونی «تبرعی نبودن دادن مال به دیگری» است که در نخستین بخش ماده آمده است و دادن مال را «ظاهر در عدم تبرع» می داند. بنابراین مدعی هبه و صلح بلاعوض، برای توجیه عدم امکان استرداد، باید خلاف آن را اثبات کند.»