ماده ۱۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی
در مواردی که اشخاص ذی‌نفع احتمال دهند که در آینده استفاده از دلایل و مدارک دعوای آنان از قبیل تحقیق محلی و کسب اطلاع از مطلعین و استعلام نظر کارشناسان یا دفاتر تجاری یا استفاده از قرائن و امارات موجود در محل و یا دلایلی که نزد طرف دعوا یا دیگری است، متعذّر یا متعسّر خواهد شد، می‌توانند از دادگاه درخواست تأمین آنها را بنمایند.
مقصود از تأمین در این موارد فقط ملاحظه و صورت‌برداری از این گونه دلایل است.
توضیحی کوتاه:
– در قانون آیین دادرسی مدنی پذیرش درخواست تامین دلیل و انجام آن در قالب قرار پیش بینی نشده است، اما رویه دادگاه ها به این نحو است که تامین دلیل را به صورت «قرار» صادر می کنند.
– تصمیمات دادگاه راجع به پذیرش یا عدم پذیرش درخواست تأمین دلیل، منصرف از حکم آراء مذکور در ماده ۲۷ قانون شوراهای حل اختلاف است و بنابراین قابل تجدید نظر در دادگاه‌های عمومی حقوقی نیست. (+)
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
