توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۳۶۸ قانون آئین دادرسی مدنی
آرای دادگاههای تجدیدنظر استان قابل فرجام‌خواهی نیست مگر در موارد زیر:
الف – احکام :
احکام راجع به اصل نکاح و فسخ آن، طلاق، نسب، حجر و وقف.
ب – قرارهای زیر مشروط به این که اصل حکم راجع به آنها قابل رسیدگی فرجامی باشد.
۱ – قرار ابطال یا رد دادخواست که از دادگاه تجدیدنظر صادر شده باشد.
۲ – قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا.
توضیحات ماده:
- با توجه به این‌که مواد ۳۶۷ و ۳۶۸ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی وانقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ آراء دادگاههای بدوی و تجدید نظر استان را غیر قابل فرجام دانسته است؛ مگر مواردی که استثناء شده باشد و با عنایت به این‌که مقنن در مواد یادشده و در مقام بیان، قرارهای قابل فرجام را احصاء کرده است، دیگر قرارهایی که در این مواد قانونی ذکر نشده‌اند؛ از جمله قرارهای رد دعوا یا عدم استماع دعوا قابل فرجام به نظر نمی‌رسند. (+)
