توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۲۳۸
صدور قرار بازداشت موقت در موارد مذکور در ماده قبل، منوط به وجود یکی‌از شرایط زیر است:
الف – آزاد بودن متهم موجب از بین رفتن آثار و ادله جرم یا باعث تبانی با متهمان دیگر یا شهود و مطلعان واقعه گردد و یا سبب شود شهود از اداء شهادت امتناع کنند.
ب – بیم فرار یا مخفی شدن متهم باشد و به طریق دیگر نتوان از آن جلوگیری کرد.
پ – آزاد بودن متهم مخل نظم عمومی، موجب به خطر افتادن جان شاکی، شهود یا خانواده آنان و خود متهم باشد.
توضیحات :
وجود هریک از شرایط مذکور در بندهای فوق یا هر جز از آن بند، به تنهایی برای صدور قرار بازداشت موقت در جرایم مذکور در ماده ۲۳۷ کافی است.
منبع : نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری دکتر علی خالقی
