ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری

 پاره ای از شروط مندرج در این ماده  مانع از آن می شود که افرادی با دسیسه و نیرنگ موجب ورود زیان به دولت شوند و اقدامی منطقی است. به طور کلی غالب موارد مندرج در این ماده ناشی از قاعده اقدام هستند و شخصی که به زیان خود عمل می کند نمی تواند توقع جبران خسارت را از دیگری داشته باشد.

یکی از استادان حقوق معتقد است در خصوص بند «الف» این ماده خودداری متهم از ارائه اسناد، ادله و مدارک باید با آگاهی از اعتبار ارزش قضایی آن ها در اثبات بی گناهی خود باشد و نمی توان متهمی را که از تاثیر مدارک موجود در نزد خود بر پرونده بی اطلاع بوده، از حق جبران محروم نمود. این نظر با  وجودی که با قاعده انصاف منطبق است اما متاسفانه در رویه قضایی به آن توجهی نمی شود.