
توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده۲۷۸
«هرگاه به علت جرم نبودن عمل ارتکابی، قرار منع تعقیب صادر و به هر دلیل قطعی شود، نمیتوان بار دیگر متهم را به همان اتهام تعقیب کرد.
هرگاه به علت فقدان یا عدم کفایت دلیل، قرار منع تعقیب صادر و در دادسرا قطعی شود، نمیتوان بار دیگر متهم را به همان اتهام تعقیب کرد، مگر پس از کشف دلیل جدید که در این صورت، با نظر دادستان برای یک بار قابل تعقیب است و اگر این قرار در دادگاه قطعی شود، پس از کشف دلیل جدید به درخواست دادستان می توان او را برای یک بار با اجازه دادگاه صالح برای رسیدگی به اتهام، تعقیب کرد. در صورتی که دادگاه، تعقیب مجدد را تجویز کند، بازپرس مطابق مقررات رسیدگی میکند.»
توضیحات ماده ۲۷۸ قانون آئین دادرسی کیفری قرار منع تعقیبی که به این علت صادر شود، پس از قطعیت، اعتبار امر مختوم را داشته و نمی توان متهم را به لحاظ همین عمل، هر چند تحت عنوانی دیگر، مجددا مورد تعقیب قرار داد. دلیل این امر این است که در هنگام انجام تحقیقات مقدماتی نسبت به یک عمل، بازپرس مکلف است که آن عمل را در پرتو کلیه قوانین لازم الاجرا در زمان ارتکاب آن ارزیابی نماید و با صدور قرار منع تعقیب در واقع وی اعلام می کند که نتیجه بررسی او تشخیص مجرمانه نبودن عمل مذکور است. ممنوعیت بررسی مجدد این اتهام برای مسدود ساختن باب عطف بماسَبق نمودن قانون جدید است که می دانیم از اصول مسلّم حقوق جزا به شمار می رود. اولّا: مدرکی است که که اعتبار کافی و موثر برای ارائه به عنوان دلیل یا شکل دهی به علم قاضی به عنوان دلیل در دادرسی را داشته باشد. ثانیا: در زمان تحقیقات قبلی که منجر به صدور قرار منع تعقیب شده، وجود نداشته یا در دسترس نبوده است تا ارائه شود. اگر قرار مزبور پس از اعتراض در دادگاه قطعی شده باشد، هم موافقت دادستان جهت درخواست از دادگاه و هم موافقت دادگاه با «دلیل»، بودن و «جدید» بودن آنچه شاکی به آن استناد می کند لازم است. در این موارد تعقیب مجدد به استناد کشف دلیل جدید، فقط برای یک بار امکان پذیر است. (نظرات دکتر خالقی در کتاب نکته ها در قانون آئین دادرس کیفری» آرای دادگاه