توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۱۹۲
تحقیق از شاکی و متهم غیرعلنی و انفرادی است مگر در جرایم قابل گذشت که به آنها در دادسرا حتی‌الامکان به صورت ترافعی رسیدگی می‌شود و بازپرس مکلف است در صورت امکان، سعی در ایجاد صلح و سازش و یا ارجاع امر به میانجیگری نماید.
توضیحات ماده ۱۹۲ قانون آئین دادرسی کیفری این ماده در صدد بیان یکی از ویژگی های مرحله تحقیقات مقدماتی، یعنی غیر ترافعی بودن رسیدگی در این مرحله است. در رسیدگی ترافعی طرفین دعوا به رسیدگی دعوت می شوند و مدافعات آن ها شنیده می شود و طرفین در مقابل یکدیگر قرار می گیرند. اما در حالت غیر ترافعی طرفین رو در روی هم قرار نمی گیرند، بلکه بازپرس با سوالات یک طرفه به استنطاق متهم می پردازد. به همین دلیل نیز به او مستنطق می گفتند. با این حال این اصل (غیر ترافعی بودن رسیدگی در مرحله تحقیقات مقدماتی) با استثنایی مواجه شده است. در جرائم قابل گذشت قانونگذار استثنائاً رسیدگی به صورت ترافعی را مجاز دانسته است و علاوه بر این بازپرس مکلف است طرفین دعوا را دعوت به مصالحه نماید و مقدمات سازش را فراهم نماید و این خود رسیدگی ترافعی را ضروری می نماید تا در مواجهه طرفین سازش صورت گیرد.
