ماده ۲۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری

توضیحات :

۱- وثیقه گذار در ماده می تواند متهم یا شخص ثالث باشد. بنابراین چنانچه وثیقه گذار به صورت مکتوب اعلام نماید که آمادگی لازم برای تودیع وثیقه را دارد و مال معرفی شده نیز از نظر ارزش کفایت لازم را دارا باشد، بازپرس نمی تواند بی جهت از پذیرش آن خودداری نماید. چرا که در این صورت به نحو غیر قانونی موجبات بازداشت متهم را فراهم آورده است.

۲- بازپرس مکلف است در صورت عدم پذیرش تقاضای کتبی وثیقه گذار، علت یا دلیل عدم پذیرش خود را ذکر کند. بیان نکردن علت عدم پذیرش وثیقه توسط بازپرس موجب محکومیت انتظامی درجه چهار به بالا برای او خواهد بود. همچنین علتی که بازپرس برای عدم پذیرش وثیقه ذکر می کند باید «منطقی و موجّه» باشد. لذا چنانچه بازپرس علت عدم پذیرش را ذکر نماید اما این علت «ناموجه و غیر منطقی» باشد به منزله عدم ذکر علت به حساب می آید.

۳- همان طور که بالا ذکر شد متهم خود می تواند وثیقه گذار هم باشد و هیچ الزامی وجود ندارد که شخص ثالثی برای متهم وثیقه بگذارد. بنابراین بازپرس نمی تواند برای این که دو نفر به صورت همزمان در خصوص اتهامی متعهد نماید متهم را ملزم نماید که شخص دیگری برای تودیع وثیقه معرفی نماید.

۴- اگر بازپرس از دریافت تقاضای کتبی وثیقه گذار امتناع نماید، این امتناع مطابق بند ۳ و بند ۵ ماده ۱۶ قانون نظارت بر رفتار قضات موجب محکومیت انتظامی از درجه ۶ تا ۱۰ خواهد بود.