توضیحی کوتاه:
این نوشته به مرور زمان کامل تر خواهد شد. تغییر قانون، صدور نظریات مشورتی و آرای وحدت رویه و … می توانند در آینده مکمّل و متمّم این نوشته باشند.
ماده ۲۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری
در جریان تحقیقات مقدماتی، مرجع قضایی حسب مورد، اطفال و نوجوانان موضوع این قانون را به والدین، اولیاء، یا سرپرست قانونی یا در صورت فقدان یا عدم دسترسی و یا امتناع از پذیرش آنان، به هر شخص حقیقی یا حقوقی که مصلحت بداند، می‌سپارد. اشخاص مذکور ملتزمند هرگاه حضور طفل یا نوجوان لازم باشد او را به مرجع قضایی معرفی نمایند. افراد پانزده تا هجده سال نیز شخصاً ملزم به معرفی خود به دادگاه می‌باشند.
در صورت ضرورت، أخذ کفیل یا وثیقه تنها از متهمان بالای پانزده سال امکان‌پذیر است. در صورت عجز از معرفی کفیل یا ایداع وثیقه و یا در مورد جرایم پیش‌بینی شده در ماده (۲۳۷) این قانون، دادسرا یا دادگاه می‌تواند با رعایت ماده (۲۳۸) این قانون، قرار نگهداری موقت آنان را در کانون اصلاح و تربیت صادر کند.
تبصره – قرار نگهداری موقت، تابع کلیه آثار و احکام قرار بازداشت موقت است.
توضیحات ماده:
- پذیرش قرار کفالت یا وثیقه توسط متهم نوجوان که زیر ۱۸ دارد مستلزم نوعی تعهد مالی است که به واسطه عدم رشد ممکن است با ایراد مواجه شود. اما اداره کل حقوقی قوه قضائیه چنین قراری را صحیح دانسته و دخالت ولی قهری طفل را ضروری ندانسته است. + +
- اخذ کفیل یا وثیقه از اطفال زیر ۱۵ سال امکان پذیر نیست. با این حال این امر مانع از تقاضای بزه دیده مبنی بر صدور قرار تامین خواسته نسبت به ضرر و زیان وارده مطابق مقررات قانونی نخواهد بود.
- دختر بالغ زیر ۱۵ سال که مرتکب جرم قتل عمد شود، مطابق مقررات قانون مجازات اسلامی دارای مسئولیت کیفری است. با این وجود مطابق اطلاق نص ماده فوق اخذ کفیل یا وثیقه از چنین متهمی با مانع قانونی روبروست. +
