ماده ۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری

توضیحات ماده  ۸۲ قانون آئین دادرسی کیفری

1. توجه به درجات جرائم تعزیری فوق از اهمیت خاصی برخوردار است. به این معنی که در غیر جرائم تعزیری درجه شش، هفت و هشت نمی توان از امتیازات این ماده استفاده نمود. همچنین است رضایت بزه دیده که شرط اصلی برای اعطای مهلت توسط مقام قضایی به متهم است تا بتواند ظرف مهلت مقرر در ماده رضایت او را به دست بیاورد. پس چنانچه بزه دیده تمایلی برای این کار نداشته باشد با توجه به مفاد ماده ۹۴ قانون آئین دادرسی کیفری، باید با سرعت تمام تحقیقات مقدماتی را آغاز کرد و نمی توان با تمسک به این ماده تحقیقات مقدماتی را متوقف نمود. با این حال و مع الاسف در حال حاضر این شرایط چندان رعایت نمی شود. از سال ۹۹ اکثر پرونده ها (نزدیک به تمام) بدون رعایت شرایط فوق به شورای حل اختلاف برای ایجاد صلح و سازش ارجاع می شوند.
2. با این همه شروع تحقیقات مقدماتی مانع از آن نیست که در مرحله دادسرا نیز مقامات قضایی سعی در سازش بین طرفین داشته باشند. با توجه به ماده ۱۹۲ این قانون پس از ارجاع پرونده در جرائم قابل گذشت به دادسرا، بازپرس مکلف است در صورت امکان سعی در ایجاد صلح و سازش و یا ارجاع امر به میانجیگری نماید.
3. با توجه به اینکه در این ماده هم پیرو ماده قبل در خصوص قرار تعلیق تعقیب سخن رفته است این نکته نباید فراموش شود که منظور از مقام صادر کننده قرار تعلیق تعقیب در اینجا هم می تواند دادستان باشد هم قاضی دادگاه. به این صورت که در جرائم تعزیری درجه شش که باید تحقیقات مقدماتی آنها در دادسرا انجام شود این مقام دادستان است. اما در جرائم هفت و هشت با توجه به اینکه این جرائم مستقیما در دادگاه رسیدگی می شوند و قاضی دادگاه تحقیقات مقدماتی را انجام می دهد صدور این قرار توسط او انجام خواهد شد.
4. در این ماده به جرائمی اشاره شده است که قابل تعلیق هستند. منظور از جرائم قابل تعلیق، آن دسته از جرائم هستند که با توجه به شرایطی که قانونگذار احصاء نموده است، می توان برای آنها قرار تعلیق مجازات صادر نمود. تفصیل این موضوع در قانون مجازات اسلامی مصوب ۳۹۲ وجود دارد و می توان در مواد ۳۸، ۴۰، ۴۶ و ۴۷ آن قانون شرایط صدو ر و حتی عدم صدور قرار تعلیق مجازات را بررسی نمود.